İçimdəki sən....

Sən...

Həyatımdakı məNi yaşadan Sən... Sən... Sən...

Sən olmayanda həmişə nə isə yarım qalır sanki.

Qolum qırıq...Yaralı bir sərçə kimi inildəyirəm sənsizlikdən.

Qəlbim qırıq bir cam kimi param-parça.Bədənə batan şüşə kimi qan ağlıyıram sənsizlikdən.

Beynim durub sanki.Bitməsi çətin olan sınaqlarla üz-üzəyəm.

Sənsiz heç bir çətinliklər həll olmur.Sənsiz nə haldayam bir görsən?!

Bəlkə də "əvvəllər mən yox idim.Sən yaşamırdın mı?! " deyə soruşacaqsan.

Ama mən əvvəl də yarım idim.Sən gəldin qaranlıq dünyama.Tam oldum.

Hər günüm , hər anım dəyişdi.Bir almanın iki yarısı deyillər.Bax biz elə idik.
Ama indi sən yoxsan.Mən yenə yarımam.Sənsizlikdən boğuluram.Sanki indi heç bir əlac sənsizliyin əzabını , iztirabını azaltmır.Heç kəs səni əvəz etmir.Sən mənim canım idin.
Hər canın yandığında mən də üzülər , nə çəkdiyini demədən bele nə hiss etdiyini anlayardım.Lakin nə edək ki sən məni sevmədin.Həmişə aramızda bir sərhəd olurdu.Səninlə yolda gedərkən digər sevgililərə baxıb həsrət aparırdım.
Ama sən utanardın əlimi tutmağa.Üzün qızarar , məNi boynu bükük görəndə pis olardın.
Ama mən səni hər halınla sevdim.Çünki səni sən olduğun üçün sevirdim.
İndi isə boğuluram sənsizlikdən...Sükutundan...
Darıxıram o şirin gülüşlərimiz üçün...
Darıxıram o bütün səninlə keçirdiyim günlərimiz üçün...
 Darıxıram içində Sən olan hər an , hər dəqiqələrimiz üçün...